Plastic Wings

Klik de miniaturen voor een grotere afbeelding.

Tijdens de ontwikkeling van de voor luchtsuperioriteit gebouwde F-15A en B klonk het bij de USAF nog “Not a pound for air to ground!”. Daar kwam al snel verandering in met de F-15E die specifiek voor de grondaanvalsmissie werd gebouwd.
Officiëel gekend als Strike Eagle, kreeg het toestel al gauw de bijnaam Mudhen.
Toen Irak in 1990 Koeweit binnenviel werden de Mudhens voor het eerst in grote aantallen “voor serieus” ingezet als deel van Operatie Desert Shield. Toen in januari 1991 Desert Shield reeds een tweetal weken had plaatsgemaakt voor Desert Storm, opereerden de Chiefs van de 4th TFW, 335th TFS vanuit Al Kharj (beter gekend als Al’s Garage) in Saoudi Arabië.

Dit toestel verlaat de “arming pit” voor een SCUD-missie, gewapend met 4 AIM-9L Sidewinders, vier 2000 pond GBU-10 lasergeleide bommen, en zes Mk 20 Rockeye clusterbommen. Onder de inlaten zien we nog twee LANTIRN navigatie en doelaanwijsgondels. Onder de vleugels hangen twee 610 gallon droptanks. Deze laatsten waren beperkt voorradig, en dus leende de 4th TFW er een paar bij hun collega’s die met F-15C’s voor de luchtverdediging zorgden. Vandaar de afwijkende kleur van de tank onder de stuurboordvleugel.

Omdat Tamiya nogal gierig slechts één droptank voorzag (in een kit waarvoor ik in 1994 zo’n 5500 BF betaalde – of 136 €) heeft Willy Jackxsens me een resine kopietje gegoten. Bedankt Willy!
Daarnaast heb ik ook nog een poging tot verlichting ondernomen. In de cockpit zijn zowel het paneel van de piloot als dat van de navigator met vier witte LED’s verlicht. In de romp zitten ook nog een rode, witte en gele LED verborgen. Deze zouden via een uit een seventieslamp gerecupereerde plasticvezel de navigatie en anti-collision lichten gaan bedienen.
Helaas bleek dat deze vezels best niet gelijmd worden, maar in een mantel geschoven, welke op zijn beurt in positie gelijmd wordt. Door de vezel zelf te lijmen verliest hij zijn gladde oppervlak, waardoor het licht niet langer geleid wordt. Een les om te onthouden…
Verder probeerde ik voor het eerst Alclad metaalverf uit. Het resultaat is aanvaardbaar, maar heeft veel herbeginnen en gevloek gekost…

Een persoonlijk traagheidsrecord: ik bouwde dit model tussen april 2006 en juli 2007 – en dan heb ik me op het einde nog gehaast om een afgewerkt model te kunnen meenemen naar de juli-vergadering… Aan dit tempo moet ik 200 jaar worden om m’n “stash” ooit te kunnen maken.

During the development of the F-15A and B, purposely built for the air superiority mission, the word was “Not a pound for air to ground!”. The advent of the F-15E, designed for ground attack, soon put an end to that.
Officially known as the Strike Eagle, the plane was soon nicknamed the Mudhen.
When in 1990 Iraq invaded Kuwait, the Mudhens where deployed "for real" in large numbers for the first time, as part of Operation Desert Shield. In January 1991, a week or two after Desert Shield had given way to Desert Storm, the Chiefs of the 4th TFW, 335th TFS operated from Al Kharj (aka Al’s Garage) in Saudi Arabia.

This model depicts a Mudhen leaving the arming pit, headed for a SCUD-hunting mission. Armed with 4 AIM-9L Sidewinders, four 2000 pound GBU-10 laser guided bombs, and six Mk 20 Rockeye cluster bombs. Below the engine inlets we see two LANTIRN navigation and targeting pods. Beneath the wings are two 610 gallon droptanks. As these were in short supply, the 4th TFW borrowed some from their colleagues who, with their F-15C's, provided MiG CAP. Hence the non standard colour on the droptank under the starboard wing.


As Tamiya was somewhat of a cheapskate in providing only one droptank in a kit I had to fork out nearly 140 Euro for (back in 1995!), a fellow modeller cast me a resin copy of the droptank. Thanks Willy!
Another new technique I tried out, was to add lighting to the model. I provided backlighting for the both the pilot's and the backseater's front panels, using four white LED's. The fuselage also houses a red, a white and a yellow led. Via some optical strands nicked from a seventies decorative lamp, they were to illuminate the navigation and anti-collision lights.
Unfortunately I found out the hard way that these fibres are not to be glued, but routed through a mantel which, in turn, is glued into position. By glueing the fibre directly, its surface no longer reflects the light, keeping it "inside" the fibre but rather disperses it. Another lesson learned...
Yet another first was the use of Alclad paint for the bare metal areas. The result is acceptable, though it took me a lot of trial and error (and cursing and swearing)...

This kit proved to be my personal record in slowness: I built this model between April 2006 and July 2007. Even then I had to hurry to have it ready in time for the IPMS July meeting... At this pace I have to live 200 if I ever want to build all of my stash.